بیماری پارکینسون (ParKinsons Disease) شایع ترین نمونه از خانواده ی بیماری های تحلیل برنده عصبی که با درجات متغیری از پارکینسونیسم
( شامل کاهش و آهسته شدن حرکات، لرزش زمان استراحت، سفتی، کشیده شدن پاها روی زمین در هنگام راه رفتن و خم شدن قامت ) شناخته
می شود.
این بیماری در اثر ازبین رفتن سلول های رنگدانه ای ترشح کننده دوپامین واقع در بخش متراکم ایجاد می شود.این بیماری در طب غربی اولین بار
در سال ۱۸۱۷توسط دکتر جیمز پارکینسون پزشک انگلیسی معرفی شد. این پزشک نام این بیماری را فلج تکان دهنده نامید که بعد ها آنرا فلج بالا
رونده نامیدند.
نشانه های بیماری پارکینسون
در طب سنتی ایرانی این بیماری را به نام رعشه معرفی می کنند.علائم غیر حرکتی این بیماری شامل افسردگی و اضطراب، اختلال شناختی
اختلالات خواب، اختلالات حسی و درد، کاهش حس بویایی ممکن است حتی قبل از بروز به عنوان نشانه و علائم این بیماری شروع شود.
بیماری پارکینسون تقریبا در یک درصد از افراد بالای ۶۵ سال روی می دهد.در یک مطالعه در افرادی که در تماس با آفت کش ها قرار داشتند
میزان بروز بیماری پارکینسون ۷۰%بیشتر از افراد عادی بود.
درمان پارکینسون
برای درمان پارکینسون نیازمند آموزش بیمار و خانواده وی، خدمات حمایتی گروهی، مراقبت بهداشتی، ورزش و تغذیه نیاز دارد. در طب مکمل
تمرینات منظم ورزشی مثل یوگا و حتی رقص درمانی برای حفظ و بهبود حرکت و انعطاف پذیری و دامنه حرکت بیمار استفاده می شود.
در طب سنتی نیز ماساژ عمومی بدن با روغن هایی نظیر روغن بادام و روغن کرچک به طور منظم و پاکسازی بدن از اخلاط فاسد و زالو درمانی
از راه های درمان است.
زالو درمانی پشت گوش(ماستوئید) در ۲ یا ۳ نوبت و بعد زالو درمانی زیر زبان و در صورت نیاز تکرار این موارد به درمان و بهبود کمک می کند. باید
یادآور شویم که امروزه درمان خاصی برای پارکینسون وجود ندارد و درمان طولانی مدت به روش طب سنتی تا حد زیادی برای فرد بیمار بهبودی
به همراه دارد.
